Top 10 obrazów, które musisz obejrzeć w National Gallery w Londynie
Spis treści
- 1. „Ostatnia Wieczerza w Emaus” (1601) - Caravaggio
- 2. „Ostatnia droga Temeraire'a” (1839) - William Turner
- 3. „Słoneczniki” (1888) - Vincent van Gogh
- 4. „Wenus z lustrem” (1648-1650) - Diego Velázquez
- 5. „Madonna w grocie” (1483-1490) - Leonardo da Vinci
- 6. „Wenus i Mars” (1485) - Sandro Boticelli
- 7. „Kąpiąca się dziewczyna” (1654) - Rembrandt van Rijn
- 8. „Kobieta stojąca przy klawesynie” (1670-1671) - Jan Vermeer
- 9. „Portret małżonków Arnolfinich” (1434) - Jan van Eyck
- 10. „Święta Katarzyna Aleksandryjska” (1616) - Artemisia Gentileschi
- Opinie
Londyńska Galeria Narodowa zaliczana jest do jednej z najlepszych kolekcji obrazów na świecie. Na kilkudziesięciu salach wystawiono tu setki prac zachodnio-europejskich mistrzów od XIII do początku XX wieku. W kolekcji znajduje się ponad 3000 obrazów. Na stałej wystawie można tu zobaczyć obrazy takich artystów jak Tycjan, Leonardo da Vinci, Michał Anioł, Raphael, Rembrandt, Johannes Vermeer, Anthony van Dyck, Caravaggio, Diego Velázquez, Claude Monet czy Vincent van Gogh.
1. „Ostatnia Wieczerza w Emaus” (1601) - Caravaggio
Informacje o obrazie
Tytuł orginalny: Supper at Emaus
Rodzaj: malarstwo religijne
Więcej informacji: Ostatnia wieczerza w Emaus - Wikipedia.
Michelangelo Merisi da Caravaggio – malarz o włoskim pochodzeniu. Jego obrazy cechował realizm, odejście od idealnego przedstawiania postaci oraz ostry światłocień polegający na przyciemnianiu cienia i oświetlaniu postaci jasnymi snopami światła. Prowadził życie awanturnicze, nawet jak na ówczesne czasy. Podczas jednej z bójek zabił młodego mężczyznę i był zmuszony uciekać z Rzymu. Schronił się w Neapolu, a następnie na Sycylii.
Przeżył zamach na swoje życie z rąk nieznanego sprawcy. Tak skomplikowany życiorys nie przeszkodził mu jednak we współpracy z Kościołem – na zlecenie którego powstało wiele obrazów ukazujących żywot świętych.
Obraz „Wieczerza w Emaus” przedstawia znany motyw religijny. Dwaj uczniowie Chrystusa, kilka dni po jego śmierci, wybrali się do Emaus. Po drodze napotkali nieznajomego mężczyznę, który się do nich przyłączył.
Zaprosili go na kolacje w gospodzie. W chwili, gdy łamał i błogosławił chleb, uświadomili sobie, że ich gościem jest w rzeczywistości sam Chrystus. Caravaggio ujmuje tą konkretną chwilę, w której to apostołowie uświadamiają sobie, że są świadkami cudu.
2. „Ostatnia droga Temeraire'a” (1839) - William Turner
Informacje o obrazie
Tytuł orginalny: The Fighting Temeraire tugged to her last berth to be broken up
Rodzaj: malarstwo marynistyczne
Więcej informacji: Ostatnia droga Temeraire'a - Wikipedia.
William Turner jest brytyjskim przedstawicielem malarstwa romantycznego. Uważany za prekursora impresjonizmu. Dla romantyków malowanie pejzaży stanowiło swoisty sposób uczczenia natury, wyrażenia podziwu dla jej tajemnic i uroku.
Stanowiło odejście od przedstawiania jej jako jedynie tło wydarzeń, i uczyniło naturę/pejzaż jako głównego bohatera obrazu.
Turner kochał podróże, podczas których wykonał tysiące szkiców, na podstawie których przygotowywał później swoje obrazy w pracowni. Zmarł na cholerę w wieku 76 lat. Obraz „Ostatnia droga Temeraire’a” przedstawia okręt HMS „Temeraire”, w trakcie holowania na miejsce rozbiórki.
Na pierwszym planie obrazu widzimy holownik parowy. Malarz zastosował charakterystyczne dla swojego stylu rozmycie konturu. Całość jest pięknie skomponowana z tłem zachodzącego słońca. Dzieło symbolizuje zmierzch epoki wielkich żaglowców i nadejście epoki pary. Obraz jest głównym elementem jednej ze scen w filmie „Skyfall” przedstawiającym przygody J. Bonda.
3. „Słoneczniki” (1888) - Vincent van Gogh
Informacje o obrazie
Tytuł orginalny: Sunflowers Fourth Version
Rodzaj: martwa natura
Więcej informacji: Słoneczniki - Wikipedia.
Vincent Willem van Gogh – holenderski malarz, którego twórczość należy do kierunku zwanego postimpresjonizmem. Obrazy van Gogha nie podobały się ówczesnej publiczności, która odbierała je według odmiennych kryteriów estetycznych.
Seria obrazów z motywem słoneczników stworzona przez van Gogha to jedne z najbardziej rozpoznawalnych dzieł tego artysty. Van Gogh namalował w sumie jedenaście ich wersji. Zaplanowana seria obrazów z motywem słoneczników przeznaczona była do powieszenia w "Żółtym Domu" w Arles (Francja), w którym to zaplanował wspólnie z Paulem Gauguinem stworzyć studio malarskie. Artyści jednak często kłócili się.
W końcu 23 grudnia 1888 roku nastąpiła kulminacja napięć – van Gogh zagroził Gauguinowi brzytwą, po czym pod wpływem halucynacji obciął sobie część małżowiny lewego ucha, a następnie wręczył ją w kopercie miejscowej prostytutce. Po tym wydarzeniu przeszedł kilka załamań nerwowych. Kilkanaście miesięcy później popełnił samobójstwo.
4. „Wenus z lustrem” (1648-1650) - Diego Velázquez
Informacje o obrazie
Tytuł orginalny: Venus del espejo
Rodzaj: akt
Więcej informacji: Wenus z lustrem - Wikipedia.
Diego Velázquez – hiszpański malarz, przedstawiciel baroku, portrecista. Jak żartobliwie mówiono, uchodził za człowieka o niespecjalnie ciekawym życiu osobistym, który miał jedną żonę (córkę swojego nauczyciela malarstwa), jednego przyjaciela - króla (Filipa IV Habsburga) i jedną pracownię - pałac.
Współcześni wspominali artystę jako człowieka wyjątkowo spokojnego i opanowanego, wręcz flegmatycznego. Zwłaszcza król tracił cierpliwość do pozowania. Spośród kilku namalowanych przez niego aktów zachował się tylko jeden – Wenus z lustrem. Warto wspomnieć, że malarz tworzył w okresie, gdy Hiszpanię opanowali inkwizytorzy, którzy zakazali tworzenia nagich wizerunków kobiet.
Według nich od przedstawiania nagości gorsze było tylko patrzenie na nią, nawoływali więc do konfiskaty i niszczenia aktów. Nie oznacza to jednak, że takich obrazów nie malowano – oczywiście robiono to, ale po kryjomu, a powstałe dzieła wieszano w prywatnych komnatach, z dala od ciekawskich oczu.
5. „Madonna w grocie” (1483-1490) - Leonardo da Vinci
Informacje o obrazie
Tytuł orginalny: Virgin of the Rocks
Rodzaj: malarstwo religijne
Więcej informacji: Madonna w grocie - Wikipedia.
Leonardo da Vinci, jak wszystkim wiadomo był wszechstronnym geniuszem. To włoski renesansowy artysta i uczony: malarz, rzeźbiarz, architekt, inżynier, a także odkrywca i wynalazca. Nie wszystkim jednak wiadomo, że stworzył niewielką ilość obrazów. Do naszych czasów przetrwało prawdopodobnie piętnaście z nich.
Dwie z jego prac: Mona Lisa i Ostatnia Wieczerza, zajmują czołowe miejsca na listach najsławniejszych dzieł malarstwa. Równie wielkie znaczenie w historii sztuki ma szkic Leonarda Człowiek witruwiański – przedstawiający figurę nagiego mężczyzny w dwóch nałożonych na siebie pozycjach, wpisaną w okrąg i kwadrat.
Leonardo da Vinci namalował dwie wersje obrazu Madonna w grocie – paryską umieszczoną w Luwrze oraz londyńską – w National Gallery. Różnią się przede wszystkim paletą barw. W londyńskiej dominuje kolor niebieski, natomiast paryska utrzymana jest w przytłumionych zieleniach i brązach. Leonardo jest mistrzem tła, w swoich obrazach tworzy otoczenie magiczne, zarówno dzięki przestrzennej całości jak i perfekcyjnym szczegółom.
6. „Wenus i Mars” (1485) - Sandro Boticelli
Informacje o obrazie
Tytuł orginalny: Venere e Marte
Rodzaj: malarstwo mitologiczne
Więcej informacji: Wenus i Mars - Wikipedia.
Sandro Botticelli – włoski malarz szkoły florenckiej wczesnego renesansu. Jego przydomek pochodzi z czasu, kiedy to mieszkał ze swoim bratem, którego z powodu tuszy zwano „botticelli” (beczułka). Artysta słynie ze stosowania w swoich pracach pastelowych barw oraz ukazywania scen w lirycznym, poetyckim stylu. W jego obrazach często pojawiają się kobiety o złotych włosach i charakterystycznym dla swojej twórczości typie urody.
Malował przede wszystkim sceny mitologiczne, biblijne oraz portrety. Botticelli nie wniósł do dziejów sztuki nowych rozwiązań artystycznych. Nie dbał o harmonię świateł i cieni a także ignorował szczegóły budowy anatomicznej ciała ludzkiego. Świadomie zniekształcał proporcje, gdyż jego zamysłem nie było realistyczne przedstawienie postaci, tylko oddanie jej charakteru. Obraz „Wenus i Mars” przedstawia boginię miłości – Wenus i boga wojny – Marsa po akcie miłosnym.
Wyczerpany Mars zapada w głęboki sen, a satyrowie zabawiają się jego zbroją (atrybutami wojny). Obraz niesie podwójne przesłanie. Pierwsze – mówi o tym iż akt seksualny wyczerpuje mężczyznę i dodaje siły kobiecie, natomiast drugie – że „miłość wszystko zwycięża”.
7. „Kąpiąca się dziewczyna” (1654) - Rembrandt van Rijn
Informacje o obrazie
Tytuł orginalny: Badende vrouw
Rodzaj: malarstwo gatunkowe
Więcej informacji: Kąpiąca się dziewczyna - Wikipedia.
Rembrandt van Rijn – holenderski malarz, rysownik i grafik, uważany za jednego z najwybitniejszych artystów w historii sztuki. Słynie z perfekcyjnego opanowania techniki światłocienia, którą wykorzystywał dla pogłębienia dramatyzmu i nastrojowości scen w swoich kompozycjach.
Pozostawił po sobie aż 300 obrazów olejnych. Jego życie naznaczone było licznymi trudnościami i dramatami – po kolei tracił bliskie mu osoby (umarły dwie jego ukochane kobiety i czwórka dzieci). Pomimo to nie przestał malować niemal przez całe życie z krótkimi przerwami. Ostatnie lata życia spędził w biedzie – z powodu bankructwa jego obrazy zostały poddane licytacji.
Do obrazu „Kąpiąca się dziewczyna” pozowała artyście Hendrickje Stoffels – początkowo służąca, później towarzyszka życia.
Życie pary w konkubinacie wywoływało powszechne zgorszenie. Po przyjściu na świat ich córki, Hendrickje została wezwana przed trybunał kościelny, oskarżona o prostytucję z Rembrandtem i ekskomunikowana.
8. „Kobieta stojąca przy klawesynie” (1670-1671) - Jan Vermeer
Informacje o obrazie
Tytuł orginalny: Staande virginaalspeelster
Rodzaj: malarstwo gatunkowe
Więcej informacji: Kobieta stojąca przy klawesynie - Wikipedia.
Jan Vermeer – niderlandzki malarz, na wiele lat zapomniany i odkryty na nowo dopiero w XIX w. Artyście przypisuje się autorstwo ponad 30 obrazów, z których wiele przedstawia kobiety we wnętrzach mieszkalnych.
Vermeer miał bardzo liczną rodzinę – prawdopodobnie jedenaścioro dzieci (kilkoro z nich zmarło we wczesnym dzieciństwie).
Aby utrzymać tak liczną rodzinę, oprócz malarstwa wykonywał też inne zawody – m.in. handlował dziełami sztuki i był ich rzeczoznawcą. Niewątpliwie najbardziej znanym jego dziełem jest obraz „Dziewczyna z perłą” znajdujący się obecnie w Hadze.
Obraz „Kobieta stojąca przy klawesynie” przedstawia bogato ubraną kobietę, stojącą we wnętrzu zamożnego domu. Obraz ten należy do późnego okresu twórczości artysty. Cechuje go mocne rozdzielenie światła i cienia oraz zamiłowanie do linii prostych i kątów. Podpis autora płótna znajduje się na instrumencie.
9. „Portret małżonków Arnolfinich” (1434) - Jan van Eyck
Informacje o obrazie
Tytuł orginalny: Portret van Giovanni Arnolfini en zijn vrouw
Rodzaj: portret
Więcej informacji: Portret małżonków Arnolfinich - Wikipedia.
Jan van Eyck – przedstawiciel malarstwa niderlandzkiego. Jego dzieła wyróżnia dobre operowanie światłocieniem, ale także głęboka symboliczna wymowa. Był bratem innego malarza niderlandzkiego Huberta van Eycka. Jako jedni z pierwszych europejskich malarzy zaczęli stosować technikę olejną. Do oleju lnianego bracia van Eyck dodawali żywicę, dzięki czemu farba wolniej schła. Taka technika malarska gwarantowała efekt świetlistości, ponieważ spoiwa olejne błyszczą intensywniej od używanej wcześniej matowej tempery.
Jan van Eyck wiódł życie bogatego mieszczanina. Zyskał wielką sławę za życia, a swoje dzieła sygnował nazwiskiem i dewizą: Als ick kann (Tak, jak potrafię). Obraz „Portret małżonków Arnolfinich” prawdopodobnie przedstawia ceremonię składania przysięgi małżeńskiej (chociaż zdania badaczy historii są w tej kwestii podzielone). W tym czasie małżeństwo było sakramentem, które nie wymagało obecności kapłana i często odbywało się w domu.
Bohaterami obrazu są para bogatych kupców. Obok pary znajduje się wiele przedmiotów świadczących o majętności i wysokim statusie społecznym. W lustrze wiszącym na ścianie widzimy przybyłych gości. Niezwykle intrygujący może się wydawać napis nad lustrem „Johannes de eyck fuit hic / 1434”, co oznacza Jan van Eyck był tutaj / 1434”.
10. „Święta Katarzyna Aleksandryjska” (1616) - Artemisia Gentileschi
Informacje o obrazie
Tytuł orginalny: Self-Portrait as Saint Catherine of Alexandria
Rodzaj: malarstwo religijne
Więcej informacji: Święta Katarzyna Aleksandryjska - Wikipedia.
Artemisia Gentileschi jest uznawana za jedną z pierwszych malarek w historii. Już w dzieciństwie objawił się jej talent artystyczny, który rozwijała pod okiem ojca –cenionego rzymskiego malarza Orazia Gentileschi.
Warto wspomnieć, iż tamtych czasach – tj. początek XVII w. kobiet nie przyjmowano do szkół, w których mogłyby rozwijać swoje umiejętności, w związku z czym znanych malarek po prostu nie było. Artemisia zafascynowana malarstwem nie miała czasu na naukę pisania i czytania.
Jako artystka szybko znalazła uznanie. W 1616 roku przyjęto ją do Accademia delle Arti del Disegno (Akademii sztuki i rysunku) we Florencji. Była pierwszą kobietą w historii, która dostąpiła tego zaszczytu. W National Gallery znajduje się autoportret Artemisii, na którym ukazała siebie pod postacią świętej Katarzyny Aleksandryjskiej. Obraz namalowała po bolesnych przeżyciach – w 1612 r. została zgwałcona przez swojego nauczyciela, który obiecywał jej małżeństwo.
Gdy jednak zapewnienia okazały się kłamstwem, ojciec dziewczyny wniósł oskarżenie do sądu przeciwko oprawcy. Proces był niezwykle trudny i upokarzający dla młodziutkiej artystki. Poddano ją torturom, żeby się upewnić że nie składa fałszywych zeznań. Ucieczka w malarstwo stała się jej terapią. Na obrazie widzimy liść palmy – symbol męczeństwa oraz złamane koło kolczaste – narzędzie tortur. Warto dodać – święta Katarzyna Aleksandryjska przed ścięciem została poddana torturom.
